Sinokorpo czyli korpożycie w multikulti

Cicho wszędzie, nudno wszędzie, tylko klima hula, aż ekskluzywne rośliny symbolizujący mandat nieba na szefusiowanie więdną niepodlewane. Ale wszystko, co dobre zbyt szybko się kończy nawet sezon ogórkowy. Upadł opadł może, tak samo jak zapał do klepania cyferek w tabelki przez to, że myślami ciągle siedzę na mentalnej plaży, gdzie nie istnieje Excel, banki i cyfry ani chińskie, ani arabskie. - Tak być nie może, trzeba coś wreszcie z tym zrobić, bo się atmosfera w zespole skaszani. Bezkresny Nieboskłon kręci z dezaprobatą głową i nagle plaża w mojej głowie wydaje mi się zbyt ciasna i gorąca, by dalej tam siedzieć. Bo sprawa jest poważna, wagi ciężkiej, ba, prawie państwowej. To znaczy, jeśli nasze biuro to państwo w państwie, a chyba w głowie naszego niedorosłego szefa czasami i tak bywa. - No, bo co jest ostatnio ze Zbychem i Jolantą? Wiesz może? Wiedzieć, to ja wiem na przykład, że na dzień dzisiejszy do kolacji brakuje mi sałatki i ziemniaków oraz, że jeśli nie z

W powieściach fantasy to trzeba przejść jakiś rytuał albo wspiąć się na drzewo albo wskoczyć w odpowiednie lustro czy drzwi szafy i już. Nowy wymiar, nowy świat, nowa przygoda. I mało kto zastanawia się nad takimi prostymi życiowymi zagwozdkami jak na przykład w jakim języku można by się tam dogadać, czy jaką walutą zapłacić za przejazd metrem lub dorożką. A może w alternatywnej rzeczywistości wszystkie istoty porozumiewałyby się mieszanką kląskania i siorbania, a ciągnięte przez przerośnięte ślimaki wagony metra działały wyłącznie na plastikowe guziki. Ale nie byle jakie tylko czerwone z czterema dziurkami na przykład. I co wtedy ja się pytam, co wtedy z biednym przybyszem, uchodźcą z wymiaru, w którym nikomu takie ciekawostki nawet przez łeb nie przeszły. - Ojej, ojej, mamy gościa, ale fajnie, że Dejniel przyszedł! I wracam z mojego alternatywnego wymiaru tuż za biurko z ciężarem i gracją zrzuconego z wysokości worka ziemniaków. Bezkresny Nieboskłon cieszy się jak dz