Sinokorpo czyli korpożycie w multikulti

A tego popołudnia nic nie zapowiadało burzy zmian, która miała nadejść. Aczkolwiek fakt, że herbatka papajowo-pomarańczowa została się już tylko jedna jedyna w opakowaniu, mógł być tym pierwszym jeźdźcem apokalipsy. - Okręt mój płynie dalej- rzecze Zbychu- Gdzieś tam, gdzie zamiast Projektu i Klienta uważa się głównie na funkcjonalność najnowszego modelu mikrofalówki. Poza tym jest znacznie lepszy cash flow, a żarcie gourmet dla kotów i stylowy drapak same się nie kupią, oj nie.  I opadają do kolan wszystkie szczęki, bo kończy się jakaś epoka, której jeszcze historycznie nie nazwaliśmy. Jedyny, któremu jeszcze jako tako domyka się twarz, to nasz młodociany szef. Bezkresny Nieboskłon wstaje zza biurka, prostuje wklęsła klatę jak dumny pionier na apelu i dolewa oliwy do ognia. - Bo tak to się zdarzyło, że i mnie nie będzie dane się tu z wami wiekować. Oto Pan Wielki Szef Galaktyczny namaścił mnie na menadżera nowego Projektu w Niemczech. I jakimże byłbym nieuczynnym i dokuczl

Wypadki chodzą po ludziach i jak już coś się zdarzy, to Pan Kotek może tylko leżeć w łóżeczku. I jak tak sobie leży i się z boku na bok przewraca jedyne, co mu pozostaje to oczekiwanie na Wieści z Państw. Wszak dla jednego Pana Kotka nawet jeśli jego tabelki byłyby cud, miód, ultramaryna nie zamkną przecież całego Projektu, bo Klient nie pies, na ładne oczy nie zapłaci przecież pokaźnej faktury. Trzeba zakasać rękawy i brać się do roboty, nawet tej mało ważnej, która to na co dzień Panu Kotkowi przypadłaby w udziale.  Mija więc pierwszy tydzień i zdaje się, że mimo, że wszystkie obowiązki Pana Kotka są prostsze niż konstrukcja parasola, w zespole nikt inny nie nadaje się na parasolnika. I przychodzą dziesiątki zdesperowanych połączeń od Jolanty tak skupionej na tragiczności jej smutnego losu, że nie jest w stanie wysłuchać trzyminutowego tłumaczenia. I jezuskowe mądrości od zmartwionego i biblijnego Zbycha przeplatają się z żartami Nataszy na każdy możliwy temat, b